“وصل بی حجاب”
در سایه های پر وحشت این قلعه ی سترگ
خورشید را نشانه رفته ایم که پر غرور
در پاکی ترانه های پر عشق رهروان
راهی ز روزن سروش ایزدی هویدا شود
گویا در اعماق نورباران تاریک سیاهچاله ها
سکوت پر از هیبت و فریاد بی صداست
آن جا که خانه ی ظلمت، هماره مرتعش
از هجوم عظیم راهیان نور و عشق می شود
نازک تر از خیال، در اوج عقل، دل داده اند
گویا که انفجاری درون ظلمت است
نور، یکباره فریاد می کشد چو رعد:
معنا به صورتش زنده است، و صورت به معنای خود
این ربط عاشقانه، رمز آفرینش است
نور، از نهان سیاهچاله سر می کشد
آن جا که فریاد، سکوتِ لحظه هاست
سایه درون نور می تند
نور از درون سایه می رمد
جان است معنی این حرکت مدام
آن جا که نور، در مقام عشق
حس را به خیال، اندیشه می کند
اندیشه را به دل، جان جان
این وصل بی حجاب را بنگرید
پرده ها که بر افتد به معرفت
مشکات را به نورِ نور راهبریم
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”