شیعه
سروده ای تقدیم به شیعیان. این سروده را در زمانی نگاشتم که به تک تک واژه هایش “ایمان” داشتم. اکنون گرچه بر تمامی آن و ژرف تر بر بسیاری از آنها نظری دیگر دارم اما به واسطه ی عشقی که به روند تکامل دارم و به رسم نظر بر گذشته ی خود، با نهایت خضوع و احترام، پیشکش عزیزان مؤمن می نمایم.
در مقدم روح وسیع خون هماره جوشان حق،
پیشوای عاشقان و آزادگان،
اسوه ی شجاعت،
ایستادگی بر حق و راستی،
و ایثار تا پای جان،
امام حسین (ع)
“شــیعه”
شیعه تصویر صفات کبریا
شیعه پیغام خدا در هل اَتی
شیعه پیمان خدا با اهل دل
نقش یزدان در میان خاک وگل
شیعه هابیل است در صافی دل
نور حق تابیده بر الواح دل
شیعه عیسی بر صلیب اشقیا
در مقام حمد و تسلیم و فنا
شیعه کشتی نجات و نور حق
شیعه مولا در مقام سرّ حق
شیعه یعنی عشق تا مغز جنون
شیعه یعنی فُزتُ در مهراب خون
شیعه یعنی یا علی تا بحر یار
شیعه یعنی خط سرخ انتظار
شیعه یعنی در شراب آویختن
در کرم همچون حسن آویختن
شیعه در عرفان حق جان یافتن
در نماز عشق معنا یافتن
شیعه یعنی نقش سرّ کاف و نون
بهر حق السّابقون السّابقون
شیعه یعنی جوشش خون حسین
چشمه ی مهر و صفا نور دو عین
شیعه یعنی همچو سقّا جان به کف
در ره معشوق دادن جان ز کف
شیعه یعنی درس عشق آموختن
همچو مجنون از دل و جان سوختن
شیعه یعنی صورتکهای وصال
پس زدن ، پرواز تا اوج محال
شیعه یعنی با سبک بالان عشق
پر کشیدن تا ابد در مشق عشق
شیعه یعنی مست جانان جان پاک
خاک تن شستن به اشک عشق پاک
شیعه یعنی غرقه در دریا شدن
چون محمد غرقه در معنا شدن
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”
عاشورای سال یک هزار و سیصد و هشتاد و چهار خورشیدی
تهران