“من فنا ساقی سلامت”
چه شهوارست این جام کرامت
سبو هر دم دهد عشق و محبت
سلام ای آتش مهر و عطوفت
درود ای ساقی لطف و سلامت
نگاهم دم به دم در روی مستت
دلم هر دم شکسته از سرابت
به پندارم شوم هر دم فدایت
زبان هر دم کند شکر و ثنایت
چو کردارم شود هم رنگ کامت
شوم چون زورقی بر گیسوانت
کنون آهنگ سازم، رود بزمت
سرودم بربطی با زخمه هایت
صدایم ضربتی بر ماندگانت
نگاهم آشنا با سالکانت
به گوشم رازداری بهر یارت
به دستان می نوازم خستگانت
کنون می سر کشم هر دم به نامت
به رسم عاشقان بهر رفاقت
شوم هر دم سیاهِ مست رویت
بگویم من فنا، ساقی سلامت
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”