“خدای خرمم تو هستی”
ای جان جهان، خرم سرورم تو هستی
دلداده ام و خرمی دلم تو هستی
سرخ جامه ام و وجود باورم تو هستی
شادیست طریق و جام مستیم تو هستی
عشق است خدا و چهره ی عشق، تو هستی
در دایره ی راز، خدای خرمم تو هستی
تو شاده ای و هما و فرخم تو هستی
به نای و نوا ساز و طرب ساز تو هستی
هر گل که ببینم به رخش یاد، تو هستی
سوسنی و نرگسی، یاس دلاویز تو هستی
نسترن اقاقیا لاله و شبنمم تو هستی
رازقی، شقایقی، گل آتشم تو هستی
تو پری وشی خدای آتشم تو هستی
تو جهان آرزو و دلبرم تو هستی
آن وجود بی مثال و مشق خاطرم تو هستی
روی تو چو ذکر و نام اولم تو هستی
سوختم شعله شدم قصه ی آخرم تو هستی
ماتم به نگاهت، خوان آخرم تو هستی
به تو من شادترینم، می و ساغرم تو هستی
جان مهراز تویی و باده ی ناب تو هستی
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”