“دلبر سرمست”
از جام نگاهت شده ام مست
وز دردی لبهای تو سرمست
ای از غزل روی تو من مست
در هر نفس از یاد توام مست
ساقی دل انگیز جهان یار دل آرا
از شوق وصالت دل من مست
پیمانه زنم صبح ز تصویر رخ تو
تو کعبه و من در طلبت مست
هر لحظه نمازم شده اذکار وجودت
تکرار کنم نام تو را ای بت سرمست
درمانده ی جادوی فریبای تو گشتم
در پیچش گیسوی توام مانده ی سرمست
ای ناز تو دردانه و طنازترینی
لبخند تو میخانه و من مست
جاوید خدا بانوی پرواز پریناز
تو شاه پری ها و به بودت نفسم مست
جانی شده ای نو بر این مرده ی تبدار
ای ماه دل آویز تویی باده و من مست
ساقی تو و شافی تو و کافی
بهر دل زخمی شده ی مست
این دوری و دردش شده بی حد
یک جام دگر ده صفابانوی سرمست
مهراز که این لوح تو را سراید از دل
یک دم نشود رها ز تو دلبر سرمست
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”