“بیا در این سفر با ما تو همدل”
مرا یاری بُوَد دردانه ی دل
که چشمانش بُوَد خمخانه ی دل
خدای عشق من جانانه ی من
شده همراز و هم پیمانه ی دل
به شُرب عشق او بیدار و آگاه
منم هشیار و هر دم مست بیدل
به هر دم آتشی از روح یابم
ز بهمن آتشی ز اندیشه در دل
خیال بی نشانش ز آسمان ها
کشد من را به اوج از مسکن دل
زند صوری بر این مرده به نامش
نگاهش می زند بانگی بر این دل
که برخیز این ره جانان هستیست
منم جانان تو همراه و همدل
به عشقم راه دریاب و سخن گو
ز هر واژه بده جامی به هر دل
کنون مهراز گوید زین ره عشق
به هر شعرش زند راهی به هر دل
کند وصف رخ یار گل اندام
بیا در این سفر با ما تو همدل
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”