“بانوی زیبایی و مهر”
دلبر رازم شده ای
صوفی چرخم شده ای
فراتر از عشق و جنون
خدای رامم شده ای
جان جهان، مهر دمان
آتش جانم شده ای
سبو شده روی مهت
شراب و جامم شده ای
بانوی زیبایی و مهر
نبض وجودم شده ای
ندارم از خودم خبر
دردم و درمان شده ای
ای تو همه پاکی ناب
روح و روانم شده ای
خوابی و بیداری من
همدم و یارم شده ای
به هرچه بنگرم تویی
مشق نگاهم شده ای
به روی تو کنم نماز
قبله ی راهم شده ای
نفس نفس ذکر منی
خدای عشقم شده ای
توضیح این نکته ضروریست که صوفی چرخ به معنای نی نواز هستی است. صوفی در اصل، سووی می باشد به معنای نی نواز.
این لقب، در ایران باستان به رام، خدای شعر و موسیقی و رقص و آگاهی داده می شد. به رام، خدای هنر و معرفت، رام نی نواز می گفتند. اصطلاح صوفی چرخ را اولین بار، گویا مولوی بلخی برای خدا یا همان رام به کار برده است و من هم در این سروده از او وام گرفتم.
“سید مرتضی موسوی (مهراز)”